Nieuwegein

Deze week heb ik eens door de reacties gebladerd die we tot nu toe hebben gekregen via onze online enquete over de regionale Sociale Dienst. Ik merk dat ik mijn adem inhoud bij het lezen. Uit de persoonlijke gesprekken die we inmiddels hebben gehouden met een aantal mensen, komt het beeld naar voren dat de clienten van de WIL zich gekleineerd voelen. De inzenders van de enquete bevestigen dit helaas. De WIL medewerkers lijken er niets aan gelegen te laten liggen om de clienten onder druk te zetten en zich weinig tot niets aan te trekken van iemands persoon en zijn of haar achtergrond.

Een bloemlezing uit de reacties:

'Er was een huisbezoek om te controleren of ik geen onrechtmatig gebruik maakte van een uitkering. Ze sturen een stagiaire van 18 die mijn kasten gaat doorzoeken. Als je hier niet aan meewerkt, trekken ze je uitkering in'.

'Ik ben een man van 58 en was 1 minuut te laat voor mijn afspraak. Ik werd als een klein kind naar huis gestuurd. Dit terwijl de 'begeleider' van de WIL regelmatig zelf 20 minuten te laat is'.

'Op je rechten word je niet gewezen, je hebt alleen plichten. En alles op dat denigrerende toontje. Dat begint al aan de balie. Werkelijk onbeschoft. Ik snap dat er mensen zijn die misbruik maken van uitkeringen, maar daar hoor ik niet bij. Ik had 12 keer gesolliciteerd in 2 weken. Dat was kennelijk niet genoeg. Dreigen met stopzetten van de uitkering wederom'.

'Sinds de intrede van de WIL gaat alles fout. Er werd gedreigd met het stopzetten van mijn uitkering omdat ik mijn stukken niet ingeleverd zou hebben. In werkelijkheid hadden ze aan mij de verkeerde stukken gevraagd, door een verkeerd formulier toe te sturen. Hoe kan ik weten dat dat niet klopt? Uiteraard kwam er geen excuus'.

Al lezende begint zich een beeld te vormen bij mij wat er hier aan de hand is. Het nieuwe beleid achter de Wet Werk en Bijstand en de Participatieverordening van Nieuwegein is bedoeld om mensen aan het werk te krijgen, hoe dan ook. Kennelijk wordt dit beleid vertaald naar een werkwijze waarbij mensen sterk onder druk worden gezet. Het uitgangspunt dat iedereen aan het werk moet, gecombineerd met de moeilijke omstandigheden op de arbeidsmarkt, maken kennelijk dat WIL een steeds straffere toon aanneemt om de onmogelijkheid van het beleid te maskeren.

Mensen kleineren, bedreigen en onder druk zetten helpt ze niet aan een baan. Dat blijkt ook uit de enquete, het merendeel van de respondenten geeft aan dat de WIL feitelijk nauwelijks iets doet om de mensen daadwerkelijk naar werk te begeleiden. Dat is niet zo vreemd als je hoort dat WIL geen oog heeft voor iemands achtergronden. Het CV van de clienten wordt nauwelijks besproken. Begeleiding op maat, daar lijkt al helemaal geen sprake van.

Dreigen en kleineren helpt mensen niet aan een baan. Oog voor mensen en hun omstandigheden hebben wel. Waar is de samenleving meer mee geholpen?

Martijn Stekelenburg,

Fractievoorzitter

p.s.: Vul de online vragenlijst in als u dat nog niet gedaan had. U mag me ook bellen: 06 308 42 504