Nieuwegein

Hij zei het echt, onze nieuwbakken vorst Willem de zoveelste: 'Het is onmiskenbaar dat mensen in onze huidige netwerk- en informatiesamenleving mondiger en zelfstandiger zijn dan vroeger. Gecombineerd met de noodzaak om het tekort van de overheid terug te dringen, leidt dit ertoe dat de klassieke verzorgingsstaat langzaam maar zeker verandert in een participatiesamenleving. Van iedereen die dat kan, wordt gevraagd verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar eigen leven en omgeving.'

We kunnen het hem natuurlijk niet kwalijk nemen. Het protocol schrijft nu eenmaal voor dat onze vorst op de derde dinsdag in september alles maar klakkeloos opdreunt wat hem op papier wordt voorgelegd, hoe onzinnig de inhoud verder ook is. Het leven van een vorst is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn.

Het verhaal komt er op neer dat de overheid nog veel meer afslankt en dat iedereen voortaan de eigen boontjes maar moet doppen. Dit zal Willem Alexander persoonlijk niet raken, ik vraag me dan ook af hoe het voor hem was om het wel te moeten uitspreken.

Er zullen echter wel hele volksstammen zijn, die door die participatiekul nog meer in de problemen gaan komen. Gelukkig verschaft de dan minimale overheid in dergelijke zeer schrijnende gevallen een eveneens minimaal vangnetje. Wat er dan onder schrijnende gevallen moet worden verstaan is nog niet duidelijk. Misschien dat Diederik S, Jeroen D of Lodewijk A (inderdaad: de drie van de PvdA) een mooie definitie weten te bedenken. Per slot van rekening kwam hun partij ooit altijd op voor belangen van die schrijnende gevallen. Maar dat is wel heel erg lang geleden. Toen schoot onze nieuwbakken Koning met zijn broertjes op het bordes van Soestdijk nog met elastiekjes en propjes op persfotografen.

Belangen zijn er nu eenmaal om verkwanseld te kunnen worden, door sommige partijen althans. En men noemt het dan moderniseren of hervormen.

Participatiesamenleving, het zal allemaal wel.

Emile Grivel