Nieuwegein

Het is al even geleden dat ik een column heb geschreven. Het ontbrak me aan de inspiratie kennelijk, of was er gewoon te weinig aanleiding? Vanavond was er weer aanleiding genoeg. Het onderwerp was de jeugdparticipatie. Ik zal straks eerst een poging doen om uit te leggen wat dat is. Tijdens de discussie werd me weer eens pijnlijk duidelijk wat er aan de hand is met ons lokale bestuur. Men is vastgeroest en vergroeid met het pluche. Dit heeft ervoor gezorgd dat alle onderwerpen op dezelfde manier worden afgewerkt. Bij sommige onderwerpen gaat dat dan pijnlijk mis..

Eerst de uitleg. Participatie betekent niets anders dan meedoen aan de samenleving. Jongerenparticipatie betekent dan dat we proberen jongeren mee te laten doen met alles wat we maatschappelijk relevant achten, of beter gezegd: wat ze zelf relevant achten. Dat kunnen jongeren namelijk prima zelf bedenken. Maar omdat politici alles naar zichzelf toe redeneren, betekent participatie van de jeugd in de ogen van de meeste raadsleden dat ze 'politicusje moeten spelen'. Je komt dan al snel terecht in de kringen van een jongerenraad of het laten meelopen van jongeren met fractievergaderingen. Op zichzelf zijn dat goede ideeen, als SP hebben we daar altijd het voortouw in genomen.

Maar raadsleden benaderen alles op dezelfde manier. In dit geval betekent dat dat we voor we met jongeren aan de gang kunnen, er eerst dikke beleidsstukken geproduceerd moeten worden. Anders zijn de kaders niet duidelijk voorzitter! En dat gaat het dus mis. Het college had een aardige notitie voorbereid, die al met de jeugd was afgestemd. Dan krijg je dus eens een keer geen beleidsstukken met dure termen. Uiteraard kom je dan uit bij een meer brainstormachtig document waar wat eerste ideeen in opgeschreven zijn. Dat is al helemaal goed. Laat de jongeren vooral zelf bedenken waar het over moet gaan.

Mijn verbijstering groeide toen ik het ene raadslid na het andere hoorde zeuren over het ontbreken van de beleidskaders. Men had geen idee waar het geld aan uit gegeven werd en wat het doel was van alle activiteiten die in een kalender waren vervat. Als je niet snapt wat het doel is van een notitie die jongerenparticipatie heet, heb je het al niet helemaal begrepen denk ik dan.

Sommige raadsleden gingen nog verder en kwamen zelfs uit op het jaar 2025 en hoe we dan met de jongeren omgaan. Een ander raadslid vond dat we niet aan de jongeren moesten vragen wat ze wilden. Wij moeten hen goede 'producten' bieden zoals een jongerenraad. De jongeren kunnen dan kiezen welk 'product ze willen afnemen'. Als je dat soort dingen gaat roepen ben je echt wel behoorlijk van het padje.

Iedere jongerenwerker sinds de jaren 60 weet dat als je jongeren in beweging wilt krijgen, je ze vooral zelf dingen moet laten organiseren. De kern van participatie is immers het meedoen. Maar in het griezelige en bekrompen denken van de bestuurders is dat allemaal niet duidelijk genoeg. Hun ergste angst is dat jongeren iets verzinnen wat niet in het bekende straatje past, want hoe houden we dat dan onder controle?! Niet dus. Je laat die controle los en dan kunnen er mooie dingen ontstaan.

De kern van deze zaak raakt een belangrijk probleem in het moderne bestuur. Alles waar geen beleidsstuk onder ligt, kan geen geschikt idee zijn. Zo zie je dat er voor dat er besluitvorming heeft plaatsgevonden al vele honderden uren zijn besteed aan dikke boekwerken. Als het idee niets wordt, is dat allemaal weg gegooid geld. Voor de jeugdparticipatie is een schamel bedrag van 35.000 euro beschikbaar. Als er eerst een beleidsstuk gemaakt moet worden, is zeker de helft al opgegaan aan het onderzoeken en schrijven. Dat is het echte probleem van de bureaucratie en de geldverspilling binnen de overheid. Talloze beleidsmakers maken honderden uren voor het opstellen van allerlei plannen. Dit allemaal om de behoefte van de raadsleden aan dikke stapels papier te bevredigen.

Het resultaat is de enorme stroperigheid in de besluitvorming en de lange looptijd van projecten. Wanneer je dit van toepassing gemaakt ziet worden op de jeugd, ga je direct zien hoe vastgeroest ons bestuur werkelijk is. Bijna in paniek en uiteraard met een blik in de ogen dat ik het weer niet begrepen had, probeerden de raadsleden me in hun kamp te scharen. Er ontstond een krankzinnige discussie waarin snel duidelijk werd dat geen van mijn argumenten zou overkomen. Boos werden ze haast, door de verwarring over zoveel brutaliteit van een domme SP-er.

Als de SP het ooit tot collegedeelname schopt, zal onze hoogste prioriteit het uitroeien van de vastgeroeste patronen worden. Dat werd vanavond pijnlijk duidelijk. Onze stad en vooral ons jeugdbeleid komen geen steek verder als we hier niet mee beginnen.

Martijn Stekelenburg

Fractievoorzitter