Nieuwegein

Ik weet nog hoe de eerste jaren waren in de gemeenteraad. De agenda van de raad en van de commissies puilden uit en er werd druk nagedacht over hoe dat allemaal in goede banen kon worden geleid. er kwam een heuse commissie die zich hiermee ging bezighouden. Aanleiding voor deze drukte was de tijd waarin er nog geld was voor plannen. En die waren er vele. Hoe anders is dat nu. De crisis heeft de agenda leeg gemaakt en het debat verflauwd. Er komen komen nauwelijks plannen uit het college. Het is dus stil aan de overkant.

Vanavond was er een raadsbijeenkomst over de regionalisering van de leerplichttaken. De drang naar regionalisering is van algemene aard tegenwoordig. Gemeenten zien zich genoodzaakt om op steeds meer vlakken de samenwerking aan te gaan, vaak gedreven door bezuinigingen. Het Rijk heeft er ook aan handje van, ook met het nieuwe Kabinet, om meer taken naar de gemeenten te schuiven, wederom gepaard gaande met verdere bezuinigingen. Onder het mom dat gemeenten alles goedkoper en dichter bij de mensen kunnen organiseren, wordt bij het overhevelen van taken het budget gehalveerd.

Hoewel bezuiniging geen aanleiding is om te regionaliseren binnen de leerplicht, is de teneur in de raad hetzelfde. Als zoete koek worden deze bewegingen geaccepteerd. Ook de SP weet er weinig tegen in te brengen. De scholengemeenschappen zullen opgelucht ademhalen als er een aanspreekpunt komt voor de leerplichtzaken. Nu hebben ze te maken met de vele gemeenten waar hun leerlingen vandaan komen, allemaal met eigen regels, werkwijzen enzovoorts.

Maar het echte onderwerp van vanavond was de enorme gelatenheid waarmee de volksvertegenwoordigers tegenwoordig in hun zetels hangen. Geen felle discussies, geen verontwaardiging over slechte plannen, geen vurig betoog voor het tegendeel. Het zou haast lijken of de politici ineens zijn gaan samenwerken en hetzelfde zijn gaan denken. Niets is minder waar, maar er is nauwelijks meer iets te bespreken. Het contrast met de vorige raadsperiode is groot.

In deze tijden moet de SP zelf proberen de onderwerpen op de agenda te zetten. Zo zullen we in januari weer een avond organiseren over de Sluyterslaan. Dat is hard nodig. De mensen in de 152 flats daar gaan hun zoveelste onderkoelde winter tegemoet in de slecht geisoleerde en tochtige woningen. De raad slaapt ondertussen door. Ook is het hoog tijd dat we het verzet in Nederland tegen het rechtse afbraakbeleid organiseren. Al was het maar om de gelatenheid te doorbreken.