Nieuwegein

December is natuurlijk de mijmermaand bij uitstek. Terugblikken, voor de laatste keer omzien naar een jaar dat..ja, wat eigenlijk? We maakten het roemloze einde mee van het kabinet Rutte 1. Het mislukte VVD/CDA gedoogspeeltje kwam eerder tot een eind dan menigeen zelfs maar had durven hopen. Toen de PVV club de stekker er uit trok maakten velen een vreugdedans, ik zelf incluis. Dit was de kans om eindelijk af te gaan rekenen met dat rigide afbraakbeleid, waarbij door de dames en heren van CDA en VVD met de kracht van een sloopkogel werd ingebeukt op zo een beetje alles wat we in dit land nog enigszins sociaal vonden. En de PVV sloopte vrolijk mee, ondanks al die vrome, maar vooral schijnheilige beloften die zij had gedaan aan hun Henk en Ingrid.

De oppositie zag haar kansen: nieuwe verkiezingen, eindelijk een ander beleid! Een deel van die oppositiepartijen maakte echter van de gelegenheid gebruik om met het geamputeerde kabinet snel een aantal akkoorden te ritselen voor het komende jaar. Prachtige teksten werden de huiskamer in geslingerd om de luisteraar en kijker toch vooral te overtuigen dat men haar verantwoordelijkheid nam, dat het allemaal was in het landsbelang, men niet wegliep voor moeilijke maatregelen en waarbij dit alles uitmondde in een grote nog nooit vertoonde sprong over de eigen schaduw.

SP en PvdA deden niet mee aan die rituelen en benadrukten dat de houdbaarheidsdatum van al die voornemens zeer beperkt was: tot de nieuwe verkiezingen in september. Gelijk hadden ze, binnen no time bleek bij veel onderdelen van dat Kunduzakkoord het rottingsproces al na een paar dagen op gang gekomen. En tijdens de daarop volgende verkiezingscampagne bleef er van dat akkoord bijna niets meer over.

Een korte campagne werd het. De SP steeg razendsnel in de peilingen en leek op een historische overwinning af te gaan. Dat zou toch mooi zijn zeg, samen met o.a. de PvdA, die in haar verkiezingsprogramma een heel eind naar de SP bleek opgeschoven, een regering vormen die nu eens echt op een sociale manier Nederland zou gaan besturen. Hoe anders liep het. De uitslag leverde eclatante resultaten op voor zowel de VVD als de PvdA, die op de uitslagen avond al concludeerden dat ze samen snel een kabinet in elkaar moesten timmeren. De kiezers wilden het immers zo, werd er bij gezegd.

Helaas bleek ook, dat de PvdA het afschudden nog tot in de puntjes beheerste. Werden eerst onder Kok de ideologische veren afgeschud, Samsom schudde vervolgens zo een beetje alle sociale punten uit zijn verkiezingsprogramma los, en voegde de paar overgebleven blaadjes als bijlage toe aan het VVD programma. Nietje erdoor en hoera, een nieuw regeerakkoord.

En in Nieuwegein zelf dan? Politiek gezien leek 2012 voor een aantal Nieuwegeinse politici vooral het jaar om eens te flink te gaan jobhoppen. Denk aan je eigen carriere, handen uit de mouwen en hoppen maar. En als de leeftijd dat eigenlijk niet meer mogelijk maakte, boven de 50 tel je n.l. niet meer mee, stop je gewoon en kan er teruggevallen worden op prima sociale regelingen voor politici in ruste. Dan wordt het handen ophouden dus.

En zo gaan we naar 2013. Met slechtere economische en sociale vooruitzichten dan ooit. Snel oplopende werkeloosheid, nog meer faillissementen en een almaar uitdijende klantenkring voor de voedselbanken.

De zorg wordt in 2013 keihard aangepakt. Niet door de bureaucratisering eens flink terug te dringen en het mechaniek van marktwerking aan banden te leggen, maar door al die duizenden mensen die korter of langer een beroep moeten doen op noodzakelijke zorgfaciliteiten, een groot aantal van die voorzieningen gewoon af te pakken.

2013 wordt waarschijnlijk een onrustig jaar. En dat begint over een kleine 2 weken al, nadat de vuurwerkdampen zijn opgetrokken en dus de eerste grote schadebedragen van het nieuwe jaar bekend zijn.

Emile Grivel

Bestuurslid SP Nieuwegein