Nieuwegein

Een koude sombere zaterdag in november, vlak bij de markt in het hart van Nieuwegein. Een landelijke SP actie tegen de kinderarmoede om aandacht te vragen voor dit grotendeels verborgen stuk armoede. En het moet gezegd: we ontmoetten heel veel sympathie met deze actie. Velen bleken bereid in de kou even halt te houden en ons verhaal aan te horen over het hoe en waarom, om daarna hun solidariteit te tonen door het invullen van speciale lijsten.

Vaak hield het daar niet bij op. Een aantal mensen nam de gelegenheid te baat om eens even goed los te gaan. Over bijvoorbeeld de kabinetsformatie, de PvdA en ook over Emile Roemer die ten opzichte van zijn politieke opponenten te fatsoenlijk en te aardig geweest zou zijn.

Maar ook over een naderende ontslaggolf bij een werkgever, het gevecht met instanties om een uitkering (na voor 80% te zijn afgekeurd) en de jarenlange inspanningen om een onjuiste medische diagnose gecorrigeerd te krijgen.

Mensen houden hun hart vast. Ze horen, zien en lezen allemaal over ontwikkelingen waar ze geen greep meer op menen te hebben. Velen zijn van mening dat hun in september uitgebrachte stem van nul en generlei waarde is gebleken, verkwanseld door de partijen aan wie ze hun kostbare democratische stem hadden toevertrouwd. Met lede ogen zien zij van alles en nog wat aan narigheid op hun af komen rollen, als een niet te stoppen bulldozer van ellende. Ze geloven de mooipraterij van de? leidende politici allang niet meer. De rauwe dagelijkse werkelijkheid heeft hen voorlopig van het idee verlost dat de huidige bestuurlijke elite oprecht geinteresseerd is in hun sociale ellende van alledag.

De voormalige geschiedenisstudent en de oud Greenpeace activist zijn er in geslaagd om in rap tempo het beetje vertrouwen dat er tot en met 12 september nog bij veel van die mensen in de politiek was zo goed als helemaal teniet te doen. Velen van hen zullen de komende periode nog het kind van de rekening gaan worden, een rekening die ook door het huidige PVVDA kabinet weer zo goed als volledig wordt neergelegd bij hen die part noch deel hebben gehad aan het veroorzaken van de huidige financieel-economische ellende.

En hoe schrijnend is het dan dat in dit polderlandje zelfs kinderen die rekening gepresenteerd krijgen omdat ze moeten opgroeien in armoedige, kindonwaardige omstandigheden. Ieder land krijgt de regering die het verdient, zegt men wel eens. Maar laat dan in ieder geval de kinderen daar niet de dupe van worden.

Emile Grivel