Nieuwegein

Nog een paar dagen en dan zullen we het weten. Spannend wordt het zeker. Peilingen geven een wel heel erg wisselend beeld te zien. Zo ben je als partij de gedoodverfde winnaar, zo daal je weer wat. Op zich is dat allemaal niet erg. Vervelend is het wel dat media zich volledig richten op die peilingen. Er wordt alleen maar gesproken over zeteltjes winst of verlies. Wat doet de kandidaat goed, en waar minder. En dat laatste kost dan weer wat mogelijke zetels in de peilingen.

Het is voor programmamakers natuurlijk makkelijk scoren met die peilingcijfertjes. En ze leuken hun programma's er dan ook flink mee op. Zo wordt Jolanda Sap te pas en te onpas gevraagd hoe laag het zetelaantal van haar partij moet zijn voordat zij opstapt, want de peilingen laten zien dat het voor haar partij er dramatisch uitziet. Wat dat met parlementaire journalistiek te maken heeft, ik weet het niet. En of Diederik Samsom al gedacht heeft hoe het zou zijn, in dat torentje. Wat vindt Mark Rutte ervan dat diezelfde Diederik in zijn nek hijgt? En Emile Roemer blijft maar gevraagd worden waarom de SP in een vrije val is terechtgekomen. Alsof die vraag alleen al niet dat effect zou kunnen bewerkstelligen.

Alle vragen zijn de afgelopen anderhalve week voorbij gekomen en waren uitsluitend ingegeven door peilingcijfertjes. Politiek inhoudelijk waren ze echter van nul en generlei waarde. De kiezer die een serieuze afweging wil maken aan welke partij hij zijn stem zal toevertrouwen wordt er niets wijzer van. Ook van die lijsttrekkersdebatten niet trouwens. In 30 seconden je partijstandpunt uitleggen over bijvoorbeeld Europa is kul. Dat is vragen om oneliners. Hoe en waarom een partij tot een bepaald standpunt is gekomen komt totaal niet aan de orde. En omdat die debatten weer worden gevolgd door peilingen doen de deelnemers hun uiterste best, om toch vooral zo goed en snel mogelijk te scoren. Want dat doet het dan weer goed in de peilingen, die dan weer uitvoerig besproken worden in andere media. En zo is de cirkel weer rond.

Jammer is het, dat nieuwe partijen geen enkele kans krijgen om hun visie en ideeen anders voor het voetlicht te brengen dan in de beperkte zendtijd voor politieke partijen. Als er iets was dat juist door de publieke omroep had moeten worden opgepakt was dat het wel. Maar alle omroepen rennen hijgend achter opiniepeilers aan, waar nieuwkomers niet aan bod komen omdat ze niet in beeld worden gebracht.

De peilingen worden groots gebracht, omroepen brengen de cijfers regelmatig als hoofdonderwerp in hun programma's naar voren, maar de steekproeven zelf worden onder een zeer beperkt en select aantal deelnemers gehouden. En ze werken niet verhelderend, integendeel. Op dit moment heeft zelfs de helft van de kiezers nog geen idee op welke partij er gestemd moet worden, terwijl dit aantal een paar weken terug beduidend lager was.

Ik hoop dat Nederland op 12 september in ieder geval massaal naar de stembus gaat om weloverwogen een stem uit te brengen op de partij die het meest aanspreekt, los van opiniepeilingen, het mediacircus, scherpe oneliners of humoristische spitsvondigheden. En dat men dus verstandig kiest . Het gaat wat mij betreft tussen neoliberaal of sociaal. Hoe men het ook keert of wendt, wat peilingen, kranten of deskundigen ook beweren, dat is wel de keus waar het op 12 september echt om gaat. Dus stem, stem bewust!

Emile Grivel