Nieuwegein

En zelfs de Nederlandse regering is verheugd dat Mubarak vertrokken is. Maar al die landen, al die staatshoofden en al die regeringen hebben de afgelopen jaren helemaal niets gedaan om Mubarak van het politieke toneel te laten verdwijnen. Die formele vreugde uitingen over Egypte: ze zijn slechts bedoeld voor de buhne. Ze doen maar alsof. Het is een hypocriete vertoning tegenover een volk dat de enorme moed heeft gehad zich zelf te ontdoen van een corrupte dictator, die 30 jaar in het zadel werd gehouden door de Verenigde Staten. Israel en Europa, dus ook door ons.

Of het nu gaat om landen in het Midden Oosten, Azie, Zuid Amerika, Afrika of in Europa zelf, overal wordt gekeken naar het economische belang. Mensenrechten aan de kaak stellen? Pas als de handelsakkoorden al getekend zijn en dan nog voorzichtig natuurlijk. Je moet die lui niet tegen het hoofd stoten, er valt geld te verdienen, dus eigenlijk moet iedereen opzouten met dat geneuzel over vrijheid van meningsuiting.

Alleen ondeugdelijke regimes waar helemaal geen droog brood aan te verdienen valt ontkomen niet aan onze toorn. Zoals bijvoorbeeld Birma, Noord Korea of Iran. En als ik aan het eind van deze enerverende middag Mark Rutte op het Binnenhof hoor orakelen over de noodzaak van sociale hervormingen in Egypte, terwijl hij zelf eigenhandig met zijn regeringsploeg in de weer is om de in decennia opgebouwde sociale verworvenheden hier in rap tempo door het afvoerputje te spoelen, besef ik dat het binnenkort tijd is voor ons eigen protest: 2 maart. En ben ik weer helemaal klaar met die hosannageluiden over Egypte vanonder de Haagse kaasstolp.

Emile Grivel