Nieuwegein

Het was me weer een weekje wel. In Den Haag werd onder de befaamde stolp het spelletje Wie gaat er weer mee naar Afghanistan gespeeld. En die tweede Afghanistan trip komt er dus. Met vooral veel dank aan Groen Links, ooit voortgekomen uit onder andere PSP en CPN. Maar de hele GL fractie zit opgezadeld met de Halsema erfenis. Deze bestaat uit een ferme ruk naar rechts (zogenaamd progressief) en de Afghanistan motie, die vorige jaar samen met de sluwe rechtse makker Alexander Pechtold werd ingediend.

Na afloop van de koehandel rond de missie werd er door de parlementaire pers gesproken in termen van winnaars en van verliezers. Alsof zojuist het eindsignaal van een wedstrijd had geklonken. Winnaars: geen. Verliezers: de inwoners van Afghanistan, een autonoom land waar de afgelopen decennia vreemde mogendheden alleen maar dood en verderf hebben gezaaid.

Duizenden slachtoffers zijn er gevallen, de marionettenregering hangt van corruptie aan elkaar en veiligheid is iets waar de mensen daar alleen maar van kunnen dromen. Toch wil bijvoorbeeld CDA minister Gert Leers koste wat het kost het 14 jarige meisje Sahar en haar familie terugsturen naar Afghanistan omdat het er nu veilig genoeg zou zijn. Het zal wel zijn persoonlijke interpretatie van Christelijke naastenliefde zijn.

Maar als Sahar dan toch terug moet zal ze zich straks gelukkig beveiligd weten door de door ons opgeleide lokale politieagenten van de Sapbrigade die dan ook ter plekke aanwezig zijn om verkeerd geparkeerde militaire voertuigen of een te laag overvliegende F16 te bekeuren. En dat alles onder het wakend oog van Mark Rutte die zich persoonlijk verantwoordelijk voelt. En dat terwijl alle deskundigen deze nieuwe politionele acties ontraden en waarschuwen voor slachtoffers.

Als je je dit allemaal beseft zijn de problemen waar we in Nederland mee te maken hebben snel te relativeren. Een gekraakte OV chip bijvoorbeeld. Of lokale problemen? Nieuwegeinse verkiezingsborden waar je geen posters op kan plakken. Dat lossen we dan zelf wel even op.

Emile Grivel