Nieuwegein

Er was eens een vrijdag , een week voor kerst, dat het een beetje sneeuwde. Niet veel, een paar centimeter, maar voor Nederland is dat al veel. De wegen en trambanen zouden daar toch tegen moeten kunnen, nietwaar? Zo niet in Nieuwegein. De hoofdrijbanen, de Zuidstedeweg voorop, veranderden in ijsbanen. De grote 6-baans toevoerweg naar het nieuwe Cityplaza, was verworden tot een miezerige 2-baans ijsbaan. Het ziekenhuis lag ook aan deze ijsbaan. Hoe zouden de ambulances hier doorheen komen?

De auto's stonden urenlang stil en ook de trams reden niet meer zo goed. De volgende dag stond er in de krant dat er in Nieuwegein te weinig zout was ingeslagen. Alleen de hoofdroutes waren gedaan. En ja de trams, daar was men niet verantwoordelijk voor. De reiziger die vrijdag Nieuwegein achter zich liet en via de snelweg Culemborg bereikte, zag dat daar de wegen mooi schoon waren en goed berijdbaar.

Ook daar had het net zo veel of net zo weinig gesneeuwd als in Nieuwegein. Hoe kon dat nu toch? Zou Culemborg een eigen zoutwinning hebben aan de Lek? Nee, in het plaatselijke krantje stond dat men zich goed had voorbereid en zodoende voldoende en tijdig kon strooien. De moraal van dit verhaal?

De bewindvoerders die hier voor verantwoordelijk zijn moeten zich niet blindstaren op een mega stadscentrum en het eigen straatje schoonvegen, maar moeten ook zorgen dat de infrastructuur en de gewone dagelijkse taken degelijk worden uitgevoerd. De veiligheid en leefbaarheid begint om de hoek, bij het straatje van de buren van deze bewindvoerders.

Stef van der Steen