Nieuwegein

Ik kom net thuis van een serie raadsbijeenkomsten en wederom zijn mij de haren te berge gerezen over het niveau en de kwaliteit van de discussie in de Nieuwegeinse gemeenteraad. Al eerder schreef ik hierover, en treurig genoeg is het niet beter geworden sinds de laatste keer. Het valt me ook steeds vaker op dat hoe serieuzer het onderwerp is, hoe joliger sommige raadsleden over de belangen van mensen heen stappen. Het was bar en boos. Ik verliet de discussie vroegtijdig.

Zoals hier te lezen is, praatten we vanavond over het aan het werk krijgen van mensen die afhankelijk zijn van een uitkering. Op zichzelf is geen zinnig mens daarop tegen. Niet alleen heeft iedereen een verantwoordelijkheid om zijn steentje bij te dragen. Ook ervaren de meeste mensen veel voldoening wanneer ze weer mee kunnen doen aan de samenleving. De motivatie heeft niet direct te maken met geld, het meedoen an sich is al een beloning.

Wanneer er echter een regeling wordt vastgesteld waarin deze zaken worden beschreven, is een zorgvuldige discussie van belang. Hoe je een en ander inkleedt is van grote waarde voor diegenen die straks te maken krijgen met de participatieregeling. Het woord werd het eerst gevoerd door een raadslid van de PvdA. Ik neem het niet dagelijks op voor deze partij, hoewel ik de laatste tijd zeer te spreken ben over hun toenaderingspogingen. Maar de kinderachtige manier waarop geprobeerd werd door sommige raadsleden om de spreekster de mond te snoeren, was echt volksvertegenwoordigers onwaardig.

Het valt me op dat deze onvolwassen onbeschoftheid steeds vaker optreedt in de raad. Vooral, gek genoeg, wanneer een belangrijk onderwerp besproken wordt. De aanvallende partijen zien dergelijke onderwerpen meestal als hamerstuk, terwijl ze zich klaarblijkelijk nauwelijks verdiept hebben in het onderwerp. Hoe je ook over de participatie van mensen in een uitkering denkt, er zijn veel haken en ogen in de praktijk. Die verdienen gepaste aandacht.

Veel liever neuzelen dergelijke partijen over zinloze details. Hiermee laten ze twee dingen zien. Ze kunnen geen hoofdzaken van bijzaken onderscheiden. En nog veel droeviger: Ze onderkennen onderwerpen die gewone mensen aangaan niet als hoofdzaak. Dat was vanavond weer pijnlijk duidelijk. Nota bene de wethouder van een van de collegepartijen, Wouter Kolff van de VVD, moest terecht opmerken dat de bijdragen van sommige collepartijen minder constructief waren dan die van de oppositie. Om het niveau maar eens aan te geven.

Ik ga steeds meer snappen dat mensen afhaken en de politiek niet langer serieus nemen. Ik ga ook steeds meer mijn best doen om te bewijzen dat het anders kan. Een betere wereld begint bij jezelf. Vandaag besefte ik dat het inderdaad van mij moet komen. Een treffende gewaarwording.

Martijn Stekelenburg