Nieuwegein

??Hoe het soms gaat?? klinkt als een onschuldig verhaal over dagelijkse beslommeringen. Waar ik het nu over heb is alles behalve onschuldig. Vanavond was ik in de commissie voor Algemene Bestuurlijke Zaken (ABZ) Meestal sturen de fracties hun voorzitters naar deze commissie, wat vaak betekent dat er uren gepraat wordt over details terwijl de uitkomst allang vast staat. Tel daarbij op een aantal fracties die het neuzelen tot een kunst hebben verheven, een commissievoorzitter die niet de geringste orde houdt en zelf aan de discussie deelneemt en je krijgt een haast moedeloze SP-fractievoorzitter.

Je schaamt je soms als je tussen de muren van het stadhuis zit. Je weet en voelt dat het echte leven zich buiten afspeelt en dat de realiteit waar de politici zich op baseren, en andere is dan de jouwe. Het hoogtepunt ontstond toen het evaluatierapport over het functioneren van de rekenkamer aan de orde kwam. De rekenkamercommissie werkt voor de gemeenteraad en het doel van de rekenkamer is om het beleid van de gemeente tegen het licht te houden. Dat is een belangrijke rol. Niet zelden komt de commissie met rapporten over het beleid die de collegefracties op de grondvesten doet schudden. Eens in de zoveel tijd moet een dergelijke commissie geëvalueerd worden en dus gingen er een aantal raadsleden aan de slag om dit te doen. De uitkomsten van hun onderzoek waren op zich prima in orde. Maar ook hadden ze allerlei plannen om de rekenkamer te ??reorganiseren?? en ??dichter bij de raad te brengen?? enzovoorts, enzovoorts. Het gaat dan al snel van kwaad tot erger.

De fracties buitelden over elkaar heen over de ??procedure die gevolgd moet worden?? en al snel werd het zo erg dat ik besloot af te haken en naar huis te gaan. Ruimte voor een inhoudelijk debat was er niet meer en dan eindigt het voor mij. Ik ruil de politieke realiteit weer in voor de echte: de buitenwereld. Terwijl ik in mijn auto stapte en achterom keek, merkte ik dat ik hoofdschuddend dacht: ??Als men eens wist in Nieuwegein wat hier gebeurt?