Nieuwegein

Gister mocht ik samen met SP Tweede Kamerlid Paul Lempens (reïntegratie) deel nemen aan een symposium over de WSW te Berkel Enschot. De Wet Sociale Werkvoorziening bestaat dit jaar namelijk 40 jaar. In 1969 Is deze wet in het leven geroepen om mensen met een arbeidshandicap een beschutte werkplek te bieden. In de afgelopen jaren is dit recht tot arbeid omgeslagen in een verplichting tot werk en zijn de sociale werkvoorzieningen omgedoopt tot trainingsinstituten voor de reguliere arbeidsmarkt.

In dit proces naar reguliere arbeid zijn dus niet enkel Wsw-medewerkers maar tevens alle andere uitkeringsgerechtigden die kunnen werken betrokken. De beschutte werkomgeving is omgetoverd tot een doorsluizen van mensen naar een passend werkterrein om te re-integreren in de maatschappij. Een redelijk goed idee van ex-minister sociale zaken Aboutaleb en om nog even de puntjes op de 'i' te zetten de gehele commissie De Vries, maar is dit een goede reden dit 40-jarig Wsw-bestaan te vieren?
Zullen alle bureaucratische voorzieningen die werkgevers krijgen om deze doelgroep van banen te voorzien, werkelijk bij dragen aan een maatschappij die steeds kritischer wordt? Er is maar 4 a 5 % per jaar die werkelijk uitstromen uit de WSW.De woordvoerder van het FNV gaf aan dat met hetzelfde budget wat ze krijgen er veel meer gedaan moet worden. Een voorbeeld hoe het goed zou kunnen gaan is in Baerle Nassau, daar heeft men een onafhankelijk welzijnsplatform opgericht met externe begeleiding. Een voordeel hiervan is dat er naar mensen objectief gekeken kan worden en er gekeken wordt naar iemands mogelijkheden en minder naar de beperkingen. Wat bij externe re-integratiebureau's nauwelijks gebeurt, daar is de winstmarge vaak belangrijker.

Patrick van Ettekoven

Actief WSW-er