Nieuwegein

De zomer is voorbij. En wát een zomer was het. Ja, de Tour start in Utrecht,  diverse weerrecords die werden gebroken, maar vooral toch de zomer, waarin het neoliberale project Europa zowat uit elkaar spatte.  De dreiging voor die Europese zeepbel kwam eerst uit Athene en slechts met de meest grove politieke- en economische  drukmiddelen werd voorkomen dat de kakelverse Griekse Syriza regering haar verkiezingsbeloften gestand kon doen.

Europese politici draaien hun hand er niet voor om kiezers een loer te draaien, ook in Den Haag zijn ze daar uitermate bedreven in, dus het was niet verwonderlijk dat de Europese politieke elite victorie stond te kraaien na een succesvolle waterboarding en chantage actie jegens de Griekse regering en de al uitgemergelde Griekse bevolking.  Gevolg is dat het land in de uitverkoop is gedaan. Grote westerse investeerders staan klaar om havens en vliegvelden voor een koopje op de kop te tikken en de daarmee te behalen winsten weg te sluizen, waarschijnlijk via een lucratieve alternatieve belastingroute als de Amsterdamse Zuidas.

En de 2e kamer?
Die hees Jeroen Dijsselbloem (PvdA) op het schild voor zijn ogenschijnlijk geweldige onderhandelingscapaciteiten. Dat hij als zogenaamde sociaal democraat hartstochtelijk pleitte voor het zoveel mogelijk liberaliseren van alles en nog wat, werd in ons kikkerlandparlement natuurlijk door bijna iedereen onbesproken gelaten. En Dijsselbloem werd  Europees beloond met een tweede termijn als Eurogroepvoorzitter. Chapeau! Zo gaat dat in die kringen.

Menselijke tragedies
Het werd ook de zomer van de enorme menselijke tragedies aan de Europese zuidgrens. Duizenden wanhopigen uit het Midden Oosten en Afrika zijn op de vlucht voor oorlog, honger, geweld en economische misère. Op zoek naar veiligheid, geluk. Letterlijk alles hebben ze er voor over om hun gewelddadige, armoedige, ellendige bestaan te ontvluchten. Alles laten ze achter, kosten noch moeite worden gespaard, levens op het spel gezet. Een immense volksverhuizing, zoals die vaker in de geschiedenis is voorgekomen.
Maar Europa, het neoliberale project dat zich zo graag afficheert als welvarend, solidair en sociaal, probeert angstvallig de grenzen dicht te houden. Hekken, prikkeldraad en militairen worden ingezet om deze enorme groep ontheemden tegen te houden. En waar politiek Europa alles uit de kast trok om de Grieken eens even flink neoliberaal mores te leren, daar geeft het nu dus gewoon niet thuis. Omdat de Euro niet zogenaamd op het spel staat, maar ‘slechts’ mensenlevens.

Menselijke waardigheid
Gelukkig laten inwoners van Griekenland, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland zien, dat er wel degelijk in Europa mensen wonen die empathie in hun lijf hebben, die compassie voelen, die menselijke waardigheid en sociale rechtvaardigheid belangrijk vinden. Ook in Nederland komen steeds meer initiatieven op gang om mensen, op de vlucht voor oorlog, honger en ellende, die bereid waren alles op te geven, om die mensen een warm welkom te heten. Want van politici hoef je dat niet te verwachten. Treffend in dat opzicht is de recente uitlating van kamerlid Attje Kuiken (PvdA) dat ze als mens het allemaal vreselijk vindt, maar dat ze als politicus daar niet zoveel mee kan.

I rest my case.

Emile Grivel