Gesprekken op straat nemen weleens een verrassende wending. Zoals op 17 mei op City Plaza. Een oudere dame werd door mij aangesproken met de vraag of ze voor het Europese parlement ging stemmen, en zo ja, of ze dan de SP informatie wilde meenemen.
"Meneer, ik moet u eens wat vertellen. Ik ben 87, heb mijn hele leven gestemd. Ik kom uit een rood nest, nou zeg maar een knalrood nest moet u weten. Mijn ouders, mijn man, onze kinderen en ikzelf hebben al die jaren iedere keer gestemd. En altijd op dezelfde partij. En mijn man, hij is niet zo lang geleden overleden aan asbestkanker, was erg fanatiek met de politiek. Hij werkte in de bouw, en daar heeft hij het opgelopen. Van die asbest. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Maar op een gegeven moment was hij opgegeven. Het was wel een mooi afscheid. We waren er allemaal bij, hij had alles ook al van te voren geregeld. Hij zei: Kinderen, ik heb er voor gezorgd dat je moeder niets tekort hoeft te komen. En toen is hij gegaan….
Er zijn momenten dat ik hem erg mis. Vooral nu mijn zoon van 56 pas werkloos is geraakt. Mijn dochter heeft universiteit gestudeerd meneer, maar is ontslagen toen ze 45 was. En ze krijgt maar geen baan meer. Soms denk ik dat het leven geen zin meer heeft. Al die ellende om je heen. Maar ik ben nog wel goed hoor!
Ja, u vroeg of ik ging stemmen voor Europa. Nou, ik zei u al dat ik mijn hele leven gestemd heb, altijd op de zelfde partij. De PvdA was dat. Maar ik heb het er pas met mijn zoon nog over gehad. Ik zeg: ik weet niet meer wat ik moet stemmen. Hij zegt: Ma, je moet wel gaan stemmen hoor! Als je het zo moeilijk vindt, dan moet je voor één keer in je leven eens een andere partij stemmen, als je maar wél gaat stemmen. Weet u, de PvdA van nu is geen partij voor de arbeiders meer. Ze doen nu alles voor het geld meneer. Ik heb het er zwaar mee, want ik kom uit een vuurrood nest, had ik u al gezegd hè? Daar ging het van generatie op generatie op de PvdA.
Ik woon in een bejaardenflat, ik ken daar bijna iedereen. Nou meneer als er er daar 3 mensen gaan stemmen, dan is het veel hoor. En weet u, vroeger konden we ook nog eens vlakbij stemmen, maar nu moeten we een eind lopen voor het stemlokaal. Dan zijn er zat die zeggen: Ik ga niet hoor, mij te ver weg. En als ze mij vragen of ik ga stemmen en ik zeg ze dan dat ik dat niet ga doen, dan geloven ze het niet. Maar jij gaat toch altijd stemmen? zeggen ze dan. Het is ook een zwaar besluit hoor meneer, ik heb het er ook wel moeilijk mee.
Nou, geeft u die folders maar mee, ik zal ze wel eens lezen. Ik heb vandaag een goeie dag, want het is prachtig weer. Bedankt voor dit gesprek meneer, fijn weekend".
Zomaar een gesprek op City Plaza, 17 mei 2014.
De politiek moet haar inzichten, haar gedrevenheid, haar betrokkenheid en haar boosheid ook, halen uit de contacten met de mensen waarvoor zij werkt. Niet de gladde rapporten, niet de saaie rekenmodellen en niet het gelikte managersjargon, waarbij percentages, plussen en minnen de dienst uitmaken.
Het gaat altijd om mensen, want achter elk gezicht schuilt een verhaal.
Emile Grivel
Reactie toevoegen