Nieuwegein

Tijdens de extra raadsvergadering van maandag 19 oktober 2015 heeft de SP ingestemd met de tijdelijke opvang in voormalig zorgcentrum Zuilenstein van 140 asielzoekers met een verblijfstatus. Namens de partij voerde  Hasan Inekci het woord.

Hij betoogde ondermeer dat er grote zorgen zijn over de gevolgen van de oorlogen in het Midden Oosten en de daardoor ontstane vluchtelingenstroom . Terecht vroeg hij zich af wat de mogelijke   impact van deze groep op Nieuwegein zou kunnen zijn en of er genoeg woonruimte is om deze mensen later te kunnen huisvesten. Hij benadrukte daarbij wél dat het nu plotseling gesignaleerde tekort aan sociale huurwoningen vooral te danken is aan jarenlang hopeloos falend woningbeleid.

Waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit

Inekci gaf ook treffend aan dat de SP staat voor menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. “Daarmee komen we op voor iedereen, voor iedereen die door politieke keuzes in dit land of elders op de wereld in de ellende is terecht gekomen. Voor de mensen die keihard getroffen zijn. Wij maken geen onderscheid tussen dit volk - of dat volk. Wij zijn niet bezig om de narigheid van de ene groep uit te spelen tegen die van een andere groep”.

Tot slot haalde Inekci nog een stuk geschiedenis uit zijn eigen leven aan toen hij zelf naar West Europa moest vluchten voor repressie en terreur. De tekst vindt u hieronder.

Hasan Inekci op 19 oktober 2015:

"Voorzitter, als u mij toestaat wil ik nu iets over mezelf vertellen. Ik was zelf namelijk 17 jaar toen ik als Koerd vertrok uit mijn geboorteland Turkije, als vluchteling. Ik wist niet waar ik naar toe zou gaan, het enige wat ik wist was dat ik niet in een onveilig land kon leven waar geen vrijheid was.

Vrijheid is voor de meesten van jullie hier in de zaal gelukkig een vanzelfsprekendheid, maar ik moest van kinds af aan als onderdeel van een minderheid constant op mijn hoede zijn. Mijn moeder was altijd bang dat mij iets zou overkomen als de politie ontdekte dat ik Koerd was. Ik reisde alleen via de route die bijna dezelfde was als die de meeste Syrische en Iraakse vluchtelingen nu nemen. De bekende Balkan route. We kennen nu al die beelden en de verhalen.

Onderweg was ik vaak bang. Had ik wel de goede keuze gemaakt  - en wat stond mij in het vrije Westen te wachten? Had ik in die tijd maar een iPhone 6, om mijn moeder af en toe te bellen, dat ik nog in leven was. Mijn familie heeft 6 maanden niets van mij kunnen horen.

Toen ik in  Nederland arriveerde was ik blij omdat ik eindelijk in veiligheid kon leven. Maar ik was vooral blij met de kansen die Nederland mij bood, de kansen die Nederland en de Nederlanders mij wilden bieden.

Ik leerde binnen een paar maanden de taal en werd onderdeel van de Nederlandse maatschappij. Ik trouwde met een Nederlandse vrouw en werd politiek actief. Ik had deze ontwikkelingen nooit kunnen maken zonder de gastvrijheid van Nederland, ik was dus ook ontzettend dankbaar.

Dankbaar ben ik nog steeds, maar ik maak mij ook zorgen. Ik hoop dat het deel van de 140 vluchtelingen die uiteindelijk in Nieuwegein mogen blijven, net zo veel kansen krijgen en die pakken zoals ik deed toen ik hier kwam. Ik hoop dat die groep straks net zo betrokken zal zijn bij  Nederland en Nieuwegein  als ik nu ben.

Als wij dat allemaal óók willen moeten we nu zorgen voor een humaan asielbeleid en moeten we als Nieuwegein ons deel bijdragen aan dat beleid.
Vluchtelingen kunnen en zullen hun steentje aan de maatschappij bijdragen, als wij hen nu de kans bieden Nederland te leren kennen en hen de kansen bieden die u mij ook geboden heeft 31 jaar geleden. Maar tegelijkertijd moeten we niet onze ogen sluiten voor de problemen van de andere Nieuwegeiners,  die terechte zorgen hebben. Wij hebben de verantwoordelijkheid om naar hen te luisteren en te proberen hun zorgen weg te nemen.

Sámen kunnen we dit aan, sámen gaat dit lukken. Met menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit".