Nieuwegein

Het leven in het politieke land is vaak bedrieglijk. Normaal gesproken moet je er van uit kunnen gaan dat volksvertegenwoordigers het volksbelang dienen, en dan met name de belangen van hun kiezers.

Of het nu om het landelijke parlement gaat of de vergaderzaal in een stadhuis, de uitgangspunten zijn in principe altijd hetzelfde: opkomen voor hen die op je gestemd hebben, proberen  je programmapunten te realiseren en bovenal dat werk eerlijk, oprecht en geloofwaardig uitvoeren. Mooi zou dat zijn hè? En wat zou dat goed zijn voor het vertrouwen in de politiek.
Maar helaas is de werkelijkheid anders en kan je stellen dat het in de politiek vaak niet is wat het lijkt.

Dat geldt natuurlijk in de eerste plaats Haagse politici. Politieke beeldvorming wordt toch grotendeels bepaald door wat er in Den Haag gebeurt of wordt nagelaten. 

En er is een beeld ontstaan dat veel daar werkzame volksvertegenwoordigers zich  steeds meer vervreemd hebben van de reële wereld. De vele onbegrijpelijke en (vaak) asociale maatregelen die de afgelopen jaren over het land zijn uitgestrooid laten zien dat er vooral kille techneuten met neoliberale  rekenmodellen aan het werk zijn. Men verkwanselt uit berekening  de nodige partijstandpunten als daar vooral persoonlijk of politiek voordeel mee te halen valt. Het is een wereld van berekenen, ritselen, regelen, handjeklap en meer van dat gedoe.

De kiezers zijn alleen op de verkiezingsdag van belang – en in de korte  aanloop daar naar toe. En dan nog alleen verbaal. Beloftes hier, beloftes daar. Dat schijnt de politieke mores te zijn, dat is kennelijk dé politiek in het groot. Het heeft vaak nog maar weinig met volksvertegenwoordiging te maken. Met als resultaat dat het vertrouwen in die Haagse politiek inmiddels zoveel deuken heeft opgelopen dat uitdeuken zo goed als een onmogelijke opdracht lijkt.

Anders zou het dan op lokaal niveau moeten toegaan, zou je denken. Lokaal staan politici toch veel dichter bij hun kiezers. Programmapunten betreffen lokaal vooral zaken van ‘om de hoek’.  Van winkelcentra tot speeltoestellen, van openbaar vervoer tot huisvuil, van voedselbank tot armoedebestrijding. Dat zijn onderwerpen die mensen direct aangaan, waar ze ook binnen redelijk snelle termijn iets van merken. Het is direct zichtbaar als er vanuit de gemeente gekort wordt op bijv. groenonderhoud, of als er iets gedaan wordt aan parkeervoorzieningen of verkeersveiligheid.

De gemeentepolitiek en haar uitvoerders zouden juist in staat moeten zijn om het vertrouwen in de politiek weer op te vijzelen. Door eerlijk, oprecht en geloofwaardig hun lokale werk te doen. Door pal te staan voor programmapunten en principes, en voor hun kiezers. Maar ook daar is het in de politiek vaak niet wat het lijkt. Ook hier in Nieuwegein niet.

Hoe is het te verklaren dat Nieuwegeinse partijen die zeggen armoede te willen bestrijden,  instemmen  met een maatregel die voor  groepen Nieuwegeiners echt desastreus zal uitpakken?  Want dát is wat er gebeurt nu de gemeenteraad in Nieuwegein ervoor heeft gekozen om mensen met een uitkering te dwingen tot het leveren van een vernederende  ‘tegenprestatie’.  En wie niet meewerkt wordt gestraft met korting op de toch al karige uitkering.  De gevolgen voor mensen onder de armoedegrens, gezinnen met kinderen, oudere werklozen en anderen aan de onderkant van de Nieuwegeinse samenleving  kunnen rampzalig zijn. 

Deze absurde maatregel is er vooral gekomen door enthousiaste steun van partijen die beweren politiek te bedrijven vanuit een religieuze overtuiging. En waarom hebben ze dat gedaan? Doen deze partijen dat misschien op basis van hun religieuze opvattingen? Nee, natuurlijk niet.  Het is gewoon ordinaire politiek van berekenen, ritselen, regelen, handjeklap en meer van dat gedoe. Men verkwanselt partijstandpunten en principes voor vermeende hogere politieke doeleinden. En dat heeft ook in Nieuwegein niets te maken met kiezersbelang, maar alles met het politieke eigenbelang. Dan moeten ook religieuze uitgangspunten maar even de la in.

De Haagse politieke  mores heeft in Nieuwegein duidelijk een Christelijke wortel geschoten. Dat was eigenlijk al jaren bekend, maar het is iedere keer weer onthutsend om te constateren dat politici van ‘om de hoek’  kopieergedrag vertonen. Slecht voorbeeld doet slecht volgen.

Van uitdeuken komt op deze manier ook lokaal voorlopig niets terecht, zolang er ook hier politici zijn die zich vooral  bezighouden met het eigen persoonlijke scorend vermogen. Ten koste van kostbaar vertrouwen, ten koste van alles dus.

Emile Grivel
Bestuurslid,  SP Nieuwegein