Nieuwegein

De SP werd op zondag 22 oktober 1972 opgericht. De kersverse SP zet acties op tegen de uitbuiting van werknemers, milieuvervuiling en vele andere misstanden. Vanaf het allereerste begin speelt scholing een belangrijke rol. Het leidende gezegde werd: ‘Wie de wereld wil veranderen, moet wel weten hoe hij in elkaar steekt en werkt’.

Veel SP-ers vinden begin jaren zeventig de gemeenteraad maar saai omdat voor de echte noden van de bevolking weinig aandacht lijkt te zijn. Er wordt toch besloten om mee te doen met de verkiezingen in tien gemeenten. Argument: “je moet daar zijn waar de beslissingen worden genomen’. De inzet wordt beloond: drie zetels in de gemeenteraad van Oss en twee in de gemeenteraad van Nijmegen.

In 1975 wordt de Stichting ‘Ons Medisch Centrum’ opgericht. Een stichting met eigen huisartsenpraktijken. De artsen gaan actief aan de gang met preventie. Gezondheidsproblemen die hun oorzaak vinden in slechte arbeidsomstandigheden worden op het bordje van directies gelegd. Alles gebeurt op dat moment lokaal; nog zonder landelijke uitstraling en betekenis.

In 1979 steunt de SP de stakende slepers in de Rotterdams haven. Onder meer door voedselpakketten uit te delen geeft de SP concreet inhoud aan solidariteit en helpt de stakers zo tijdens de zes weken durende staking.

In 1986 telt de SP zo’n 40 raadsleden. In 1987 worden de afdelingen omgevormd tot een landelijke partij.

In 1991 wordt de ideologische ballast, die de partij in haar ontwikkeling hindert, afgeworpen. Het primaat van de marxistisch-leninistische theorie wordt ingeruild voor het primaat van de praktijk en een concrete analyse van de concrete situatie. Er wordt een programma opgesteld (‘Handvest 2000’) met als ondertitel ‘Een maatschappij voor mensen’. In 1993 kiest de SP voor de positie van oppositiepartij (‘Stem tegen, stem SP’). Symbool wordt de tomaat; vol gezonde vitaminen maar ook een geducht protestwapen tegen slecht politiek toneel.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 groeit de partij van 70 naar 126 raadszetels. Op 3 mei 1994 worden Jan Marijnissen en Remi Poppe gekozen als de eerste Tweede Kamerleden van de partij. In vier jaar tijd groeit de SP naar meer dan 25.000 leden.

In 1996 verschijnt het boek “tegen stemmen’ van Jan Marijnissen. Hij verwoordt in het boek de moderne kijk van de SP op politiek en samenleving. Het boek is een heldere kritiek op het oprukkende neoliberalisme, de teloorgang van de sociaaldemocratie en de gevolgen van het ‘ieder voor zich denken’ voor de samenleving.

De verkiezingen van 1998 leveren een vijfkoppige Kamerfractie op. Het aantal raadszetels is dan ruim boven de 200 gekomen. In enkele Brabantse plaatsen komen de eerste SP-wethouders.

In juni 1999 verwerft de SP de eerste zetel in het Europees Parlement. Op het congres van 18 december wordt het nieuwe beginselprogramma vast gesteld. Centraal staan: Menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. In 2002 heeft de SP negen zetels in de Tweede Kamer. In 2003 wordt de eigen, zelfstandige jongerenafdeling (‘Rood’) opgericht. In 2006 telt de SP in de Tweede Kamer 25 zetels en is daarmee de derde partij in Nederland.

Na vijftien jaar de partij in de Tweede Kamer te hebben geleid draagt Jan Marijnissen het stokje over aan Agnes Kant, daarna opgevolgd door Emile Roemer.